Kamis, 05 Maret 2009

Mulih Gasik

Munawar, Sapari ambek Kelik kerjo ndhik pabrik paralon. Arek telu iki
wis sui koncoan apik, cumak sayang Kelik wonge rodhok ndlahom sitik.
Arek telu iki niteni, ben dino bosse mesti mulih ndhisiki, jam loro awan
ngono wis amblas.
Sui-sui arek telu iki mangkel kate melok-melok.
”Wis ngene ae rek, mene lek boss moleh awan, kene yo melok mulih awan
pisan” jare Munawar.
Menene temenan, jam loro awan bosse wis mulih. Langsung ae arek telu
iku melok amblas.
Munawar gak moleh tapi langsung nang bengkel mbenakno sekok sepeda
montore.
Lek Sapari mek salin thok terus budhal mancing.

Kelik thok sing mulih omah, langsung njujug kamar. Lawang kamare
dibukak alon-alon, karepe kate ngageti bojone. Dhadhak malah Kelik
dhewe sing kaget. Masalae pas lawange dibukak Kelik ndhelok bojone
lagi turu ambek bosse. Mari ndhelok ngono, Kelik nutup lawange maneh
alon-alon terus minggat.
Menene Sapari ngejak mulih gasik maneh, ”Lumayan rek aku wingi oleh
tombro gedhe-gedhe”.
”Ayok wis, aku tak melok kon mancing ae” jare Munawar.
Kelik thok sing gak gelem ”Gak wis, gathik!!!. Kapok aku”.
”Lho opoko kon iku.?” takok konco-koncone.
”Soale wingi aku meh konangan..”

Tidak ada komentar: