Gantine Soleh

Mari raine digebeg duren, akhire Soleh njaluk metu. Mari ngono, Pak
Imron oleh ewang anyar jenenge Sutaji. Lha Sutaji iku awake dempal
cumak wonge ndlahom, lek diperentah musti ngelakonine kewalik.

Isuk-isuk, Romlah ambek mboke ngrasani Sutaji.
”Mak, ewange Bapak iku lho wuantik poll wonge. Wingi lak dikongkon
Bapak ngedhuk sumur cik tambah jeru, lha terus lempunge digawe nguruk
pekarangan.
Lha pas sore kate ngangsu, Bapak iku muring-muring nggoleki sumure
gak onok. Tibake jare Sutaji, sumure wis diuruk roto. Pekarangane sing
malah bogang kabeh.
Ngono Bapak gak wani, jarene wedhi digibheng ”. Mboke Romlah cerito
pisan.”
Iku sik gak sepiro, lha wingi iku Sutaji tak kongkon tuku pithik. Aku
pesen tulung brutune buaken, terus susuke simpenen ngisore bantalku.
Dhadhak pas aku katene turu, bantalku kok mbendhol. Tibake bantalku
diganjel brutu. Bareng tak takoni endhi dhuwik susuke.
Wis tak buak, jarene.” Pas enak-enak cerito, moro-moro krungu suoro
Pak Imron berok-berok ndhik pawon. ”Tulung ! ! Tulung ! ! ”
”Waduh blaen iki. Age cepetan, bapakmu selak mlonyoh kabeh” jare
mboke Romlah.
”Lho Bapak lak sik mbangkong se” jare Romlah.
”Iyo. Tapi Sutaji mau tak kongkon nggodhok pohong gawe sarapane
Bapakmu !!”.